Lampiony

Dzisiaj coś na rozgrzanie :) Są to papierowe lampiony, które można wykonać bardzo łatwo i bardzo szybko. Niestety kiedy je robiłam nie byłam w stanie zrobić zdjęć krok po kroku, więc jeśli chcecie czytać dalej po prostu to opiszę.

Potrzebne będą:

• Papier
• Linijka
• Cyrkiel
• Spodek pod podgrzewacz
• Nożyk do precyzyjnego cięcia/sklpel
• Coś co sklejenia boków: taśma dwustronna, klej, zszywacz. Do wyboru.
• Podgrzewacz 

Najlepiej mieć jakąś podstawkę pod podgrzewacze, by świeczuszki nie stały bezpośrednio na blacie. mierzymy obwód spodka, dodajemy ok. centymetra- półtora zapasu i mamy długość prostokąta. Szerokość jest indywidualna, jeśli chcecie wyższe mogą mieć 15 cm, niższe 8. Moje miały wymiary ok. 32x15 i 32x10 cm. Ja swoje prostokąty wycięłam z grubszego papieru, 160 gm.
Zaznaczamy środek prostokąta (nie bierzemy pod uwagę zapasu!) i za pomocą cyrkla promieniście rysujemy okręgi. Mogą mieć formę kwiatu lub takich, hm, promieni. Wycinamy nożykiem i odginamy na zewnątrz.
Można też wogóle zrezygnować z zabawy cyrklem i narysować własne wzory.
Na koniec sklejamy boki i cieszymy się nowym lampionikiem ;)

 

Ja wiem, jakość zdjęć nie powala ;) Może w przyszłości choć ciut bardziej okiełznam ten aparat.
Pozdrawiam serdecznie, ponoć ciepło powoli do nas idzie :D

Potrzeba energii

Czy wspominałam już, że nie lubię zimy? Wiem, bardzo optymistyczny początek, ale ostatnio nie mogę inaczej. Szalenie chce mi się wiosny, tej energii, której ze sobą niesie, lekkiego powietrza i przede wszystkim CIEPŁEGO słońca! Tak! Więc zwłaszcza tego ciepła. Staram się je wytworzyć jak mogę. Bo nie chodzi tylko o ogrzanie ciała (choć nie twierdzę, że nie ma to znaczenia ;) ), ale o ogrzanie duszy.
Wobec tego ciągle szukam ciepła. A to w świeczkach dających magiczne światło, a to w zapachach otulających moje nozdrza. I wreszcie w kolorach. Tym razem mam ogromne zapotrzebowanie na czerwienie i pomarańcze. Otaczam się nimi jak mogę: czerwony sweter, pomadka. Nawet czerwone warzywka. Również tworzę na czerwono. Ponownie uszyłam wróbelki bo poprzednie zostawiam mamie, te już będą tylko moje ;) Pisałam o nich tutaj. I popełniłam też obraz. Też ptaszka, bo chyba nie może być już inaczej. I właśnie uzmysłowiłam sobie jego kontrast. Nie tylko kolorystyczny. Mianowicie zimorodek. Rodzi się w zim(n)ie, ale dla mnie urodził się w cieple. By ciepło nieść :)

Pozdrawiam Was ciepło, nie dajmy się zimie! Jeszcze tylko trochę... ;)

Ostatki i codzienność

Niestety powoli kończy się ten magiczny okres końca roku, gdzie panować może rodzinna ciepła atmosfera wyczarowana za sprawą świąt a później szaleństwa sylwestrowej nocy. Nostalgia miesza się z szaleństwem, pracowitość z lenistwem. Lubię ten czas, niestety powoli zanika. Ucieka szybko jak wszystko co dobre. Na szczęście nim przejdziemy do codzienności stykamy się jeszcze z jedną szczególną rzeczą. Z refleksjami. Zastanawiamy się nad swoim życiem, dokonaniami, zmianami, postanowieniami tymi dotrzymanymi lub nie. Aż w końcu kończymy ten rachunek sumienia nowymi roszczeniami wokół siebie. No, wykonujemy... lub nie.
Nie jestem zwolenniczką czekania do Nowego Roku by coś sobie postanowić. Jestem z tych co mówią "jeśli masz coś zrobić, zrób to teraz". Po co czekać? Przecież każda chwila jest odpowiednia by coś ze sobą zrobić.
Nie mogę jednak nie spojrzeć wstecz. Ten rok, 2012 uważam za udany. Ach, to brzmi nudno i układnie. Był naprawdę fajny! Konstruktywny, ciekawy, zaskakujący. Na pewno nie monotonny. I to w dużej mierze za sprawą tych literek, które tu składam. I tych które czytam na Waszych Blogach. Dajecie Dziewczyny naprawdę niezłego kopa do roboty :) Jesteście inspirujące, niesamowicie pomysłowe, ciepłe. Dziękuję Wam za to. Dzięki Wam sięgnęłam po modelinę, igłę z nicią a następnie maszynę do szycia. Zaczęłam decoupage. Częściej chwytałam za pędzel. Ach, jest jeszcze mnóstwo rzeczy, które mogłabym tu wymienić, ale pozostaną moją słodką tajemnicą ;)
Jeszcze raz dziękuję :*

Na koniec moja mała Anielica, która ostatnio powstała. Obyście i Wy znalazły (lub znaleźli) swoje Anioły :)